Vroeger was…..

Vroeger was “naar de fotograaf gaan” echt een uitje met de familie. Je deed je zondagse kleren aan en kamde je haar in een scheiding. Het was iets wat niet vaak voorkwam en vooral erg duur. 

De eerste familieportretten werden gemaakt rond 1839. De sluitertijd bedroeg zo’n 30 seconden. Mensen werden door de fotograaf in positie gezet en mochten voor 30 seconden even niet meer bewegen en moesten hun adem inhouden. Vaak waren dat strakke en statige houdingen, echte staatsieportretten geïnspireerd door schilderijen. 

Je foto werd ontwikkeld en het duurde een paar weken voordat je het resultaat in negatieven kon bewonderen. Van de negatieven koos je dan een foto die je mooi vond en die werd afgedrukt. Je portretfoto was na een paar weken eindelijk klaar.

Hoe blij ben ik, dat ik een fotograaf ben uit de 21ste eeuw. Soms heb ik klanten die verbaast zijn dat ik de foto direct op het schermpje van mijn camera kan zien. Die mensen zijn nog zo gewend aan fotorolletjes.

De tijd dat je zuinig moest zijn met je foto’s is voorbij, helaas… Ik vind het jammer want fotografie is een ambacht. Een goed portret maken heeft meer voeten in de aarde dan je camera op burstmode zetten (burst is een aantal foto’s achter elkaar schieten). De fotografen onderons geef ik dan ook graag een challenge mee: ga eens op pad en fotografeer datgene wat je leuk vindt. Neem een kaartje mee waar je nog maar 10 foto’s op kan maken. Zonder te wissen probeer je in ieder geval 1 top foto te maken. Succes… enne, ik zie de foto’s graag terug!